Meer dan 25 jaar terug zat ik bij mijn ouders op de bank met een boek op schoot. Een boek vol tekeningen van kabouters. Het was hét boek als je iets over de bebaarde puntmuntsen wilde weten. Hoe ze leven, hoe ze reizen, hoe ze wonen, alles. Door de jaren heen pakte ik het nog wel eens uit de kast, soms alleen maar uit pure nostalgie.
De tv-serie van David de Kabouter die gebaseerd was op deze boeken heb ik meerdere malen gezien, ergens op zolder liggen alle poppetjes nog. Enkele maanden terug kreeg ik in de gaten dat Theater Terra een theaterstuk over de kabouters van Rien Poortvliet en Will Huygen ging maken. Mijn interesse was direct gewekt. Op de vraag of we naar de premièrevoorstelling wilden, hoefde ik me niet te bedenken, enkel nog de agenda nakijken.
Op wereldreis
Zaterdag 24 september 2016 stapten we met volle rugzakken in de trein. Een rit van Nijmegen naar Amsterdam. Het hele gezinnetje compleet. Liam (3 jaar) had er al zin in, Kyran (6 maanden) had totaal geen weet en was meer geïnteresseerd in de komkommertjes. Als voorbereiding hadden we Liam het boek door laten bladeren bij oma thuis en vertelden we dat we naar het theater gingen, net zoals bij ‘Raad eens hoeveel ik van je hou’. Na dik twee uur reizen stonden we voor het theater, meer dan een half uur te vroeg. We mochten snel even naar binnen voor het toilet om daarna nog even een broodje te eten bij de Hema in het winkelcentrum.
Een half uurtje vooraf
De groene loper lag voor ons uit, kabouters op spandoeken heetten ons welkom. Na ons gemeld te hebben bij de persbalie konden we naar binnen. We kregen van een manager nog te horen dat een baby niet helemaal de bedoeling was en dat als er gehuild zou worden, hij de zaal moest verlaten. Het is immers een voorstelling voor 4+. Voordat de voorstelling begon, konden de kids rustig zitten kleuren, mochten ze geschminkt worden of op de foto bij een fotobord. Vooral die laatste was bij Liam in trek. Je hoofd door een gat steken en er dan uitzien als een kabouter.
Twee kijkende koppies
De lichten doven, de muziek begint. Twee koppies draaien richting het toneel om te kijken. Yup, twee koppies. Kyran richtte zich op en draaide zijn hoofd richting toneel. Dit heeft hij ongeveer een kwartiertje volgehouden om daarna drinkend in slaap te vallen. Geen kick ondanks het geluidsvolume. Het humoristische was dat juist een meisje verderop in de rij een flinke brulpartij opzette. Liam bleef gefascineerd kijken. Zijn blik is niet van het podium af geweest. Op een bepaald moment stond hij tegen de stoelen voor hem aan en stak zijn hoofd er tussendoor en te proberen nog meer te kunnen zien.
Op reis in een kabouterboek
Lise komt bij buurman Rien en vertelt dat haar kater, genaamd Poes, ziek is. Buurman Rien vertelt haar dat het zo jammer is dat hij al lang geen kabouters meer gezien heeft omdat zij dieren beter kunnen maken. Hij wordt een beetje uitgelachen door zijn buurmeisje, kabouters bestaan toch helemaal niet. Zijn boeken van vroeger waren gewoon maar verzinsels. Totdat even later een kleine kabouter tevoorschijn komt, kabouter Klaas. Doordat deze kabouter al lang geen soortgenoten meer heeft gezien, kan hij niet met dieren praten en heeft hij het geheime kabouterboek nooit overgeschreven. Door hard te geloven belanden Lise en Klaas in het boek van Rien en gaan ze op zoek naar een manier om Poes beter te kunnen maken. Lise verandert in een kabouter en blijkt nieuwe gaven te hebben. Om hun reisdoelen te halen moeten ze helemaal naar Lapland reizen. Ze krijgen een lift van een gans, vliegen in een luchtballon en lopen hele stukken. In Lapland ontmoeten ze een kabouterstel dat hen helpt. Voor het medicijn is een speciaal plantje nodig dat groeit bij een trollengrot. Daar moet dus een trol voor verslagen worden.
Een levend boek
De kracht van Theater Terra ligt niet alleen in hun spel, maar ook in hun decors. Bij diverse stukken die ik van ze gezien heb, laten ze me telkens verbazen met eenvoud. Voorwerpen zijn multifunctioneel, stukken decor komen telkens terug en een groot boek dat naar beneden zakt wordt de achtergrond binnen het verhaal. In het boek komen de tekeningen van Poortvliet letterlijk in beweging. De schilderingen zijn geanimeerd en door schaduwwerkingen van achter wordt er een extra speldimensie toegevoegd. De belichting speelt hierbij een belangrijke rol en zorgt ervoor dat we wisselen tussen de gewone wereld en de wereld binnen het kabouterboek.
Een drankje achteraf
Na de voorstelling volgde een persmomentje op het podium, een beetje bescheiden ben ik met mijn telefoon onderaan blijven staan en maakte wat foto’s om de fotografen heen. Niet lang daarna stonden we met een drankje te wachten in de foyer. Voor Liam hoopte ik dat de kabouters zelf nog even naar buiten kwamen om mee op de foto te gaan. Helaas was dat niet het geval, want tijdens een première gaat het een keer om de spelers zelf. Terecht natuurlijk. Voor Liam was het jammer, die vroeg me er nog een keer naar. Op mijn oplossing dat de kabouters moe waren van zingen en dansen en dus naar bed gingen werd goed gereageerd. Nog heel even een paar woorden gewisseld met speler en schrijver Dick Feld. Wat een jeugd moet je in je donder hebben om telkens dit soort voorstellingen te bedenken en spelen.
Verwachtingen waar?
Ik kan niet ontkennen dat ik vooraf een hoge verwachting had. Na de shows van Kikker die ik op dvd gezien heb, Os & Ezel, Niks mis met Kerstmis en Raad eens hoeveel ik van je hou in het theater, moest dit weer een pareltje worden in de geschiedenis van Theater Terra. En ja hoor, een voorstelling van een uurtje was zo voorbij. Zowel Chantal, Liam en ik zaten compleet in het verhaal waardoor de tijd omvloog. Qua spanningsboog voor de kinderen is het precies lang genoeg, maar voor mij had het nog een tijdje door mogen gaan. Wil je naar dit theaterstuk toe, neem voor jezelf dan niet de verhalen van David de Kabouter in gedachten, want Theater Terra heeft een geheel eigentijds stuk op de planken gezet. Heerlijk hoe de moderne tijd en nostalgie hand in hand gaan.
Het is dan ook meer dan terecht dat Theater Terra in de afgelopen jaren diverse prijzen gewonnen heeft, waaronder de Hans Snoekprijs, de Zilveren Krekel en meerdere Musical Awards.
Creatief team
Spelers: Dick Feld, Wesley de Ridder, Marije Konings en Linda Korevaar | Naar de boeken van Rien Poortvliet & Wil Huygen | Script & Liedteksten: Dick Feld | Muziek: Fons Merkies | Regie: Fons Merkies | Dramaturgie: Marijn van der Jagt | Decor- & Kostuumontwerp: Joris van Veldhoven | Poppenontwerp: Joris van Veldhoven & Kathelijne Monnens | Lichtontwerp: Mike den Ottolander | Geluidsontwerp: Erwin van den Broek | Productieleider: Lonneke Tolman | Producent: Michiel Morssinkhof
GAAN!
Twijfel je nog of je naar deze voorstelling wilt? Niet doen, ga gewoon. Maak er een leuke dag van met je kids, maar ook voor de volwassenen is het stuk leuk om te zien. Oh ja, stiekem zitten er nog een paar volwassen grapjes tussen die ik niet verklap.
Meer informatie vind je hier.
- Top 15 dingen om te doen in Florence - 4 april 2024
- Rondreis Albanië: van natuur tot tropische stranden in de Balkan - 28 maart 2024
- Kreta: Grieks eiland vol geschiedenis, en natuurlijke schoonheid - 23 maart 2024
Leave a comment