Skip to Content

Schloss Schönbrunn Wenen; het Sissi paleis met dierentuin

Schloss Schönbrunn Wenen; het Sissi paleis met dierentuin

Schloss Schönbrunn in Wenen is sinds de jaren ´60 één van de drukst bezochte bezienswaardigheden in de hoofdstad. En dat is logisch, want het is een schitterend paleis, met een prachtig groot park eromheen. Ook vind je er de Gloriette en een dierentuin. Je kunt er dus rustig een dag doorbrengen.

Ook kun je ervoor kiezen om maar een deel te doen natuurlijk. Zelf ben ik twee keer in Wenen geweest (zomer 2003 en najaar 2013) en beide keren ben ik naar Schönbrunn geweest, maar beide keren heb ik wel iets anders gedaan.

In 2003 heb ik het paleis bezocht en had ik geen tijd voor het park, in 2013 heb ik het paleis overgeslagen en ben ik juist het park ingegaan. Ik ga jullie in deze blog vertellen waarom je hier echt naar toe moet als je in Wenen bent.

Paleis Schönbrunn; het Sissi kasteel

Schloss Schönbrunn Wenen; het Sissi paleis met dierentuin - Reisliefde
Schloss Schönbrunn Wenen; het Sissi paleis met dierentuin - Reisliefde

Het interieur van het kasteel diende niet alleen als woongedeelte van de keizerlijke familie, maar werd ook gebouwd voor officiële bezoeken en als “kantoor”. Ook was het toneel van talloze vieringen en ceremonies die het aanzien van de monarchie symboliseerden en versterkten. Voor dit doel werden veel bekende kunstenaars en uitstekende ambachtslieden aangesteld, die de kamers met de hoogste elegantie van die tijd hebben ingericht. De stijlen variëren van barok tot rococo, de Biedermeier en stijlen van latere tijden.

In de westelijke vleugel van de eerste verdieping bevinden zich de 19e-eeuwse woonvertrekken van keizer Franz Joseph I en zijn vrouw Elisabeth. In het middelste gedeelte bevinden zich de representatiekamers. In de oostelijke vleugel zijn de appartementen van Maria Theresa en de zogenaamde Franz Karl-appartementen (Aartshertogin Sophie en de aartshertog Franz Karl, de ouders van keizer Franz Joseph I).

Het kasteel heeft honderden kamers en kamers; de meeste pracht en praal van de keizerlijke familie is te bezoeken door het publiek. Een deel van de resterende kamers was verdeeld in appartementen, die worden verhuurd. Het kasteel is daarom niet leeg en wordt nog steeds bewoond.

Elk jaar trekken ongeveer 1,6 miljoen bezoekers door het kasteelgebouw. Het grote aantal bezoekers is een bijzondere last voor de kamers die hier niet voor zijn ontworpen.

Privé appartementen

Op de begane grond vind je onder andere de privéappartementen van de keizerlijke familie, de zogenaamde “Berglzimmer”. Dit zijn de Gisela, de Goëss en het Kronprinzenappartement, genoemd in de 19e eeuw naar de kinderen van keizerin Elisabeth, Gisela van Oostenrijk en kroonprins Rudolf, en een hofdame van de keizerin, de gravin van Goëss.

De kamers werden beschilderd met fresco’s door Johann Baptist Wenzel Bergl en zijn werkplaats in de jaren 1770. Hij bedekte alle muren en plafonds met kleurrijke landschapsschilderijen bevolkt door buitenaardse dieren en vogels. De fresco’s van Bergl zijn gebaseerd op diepgaande natuurstudies, die hij misschien zelfs in het park en de oranjerie van het kasteel heeft gemaakt. De bergkamers werden in de zomer door Maria Theresa gebruikt, omdat ze koeler waren dan de kamers op de eerste verdieping.

Kronprinzenappartement

De appartementen van Crown Prince Rudolf vind je in het oostelijke gebied. De zes kamers werden in 1864 ingericht als appartement voor de toen zesjarige kroonprins. Vier van deze zes kamers waren van 1774 tot 1778 over het gehele oppervlak van Bergl en zijn werkplaats uitgerust met exotische landschapsschilderijen. Het gebied dat nu het Goëss-appartement wordt genoemd, bestaat uit vier bergkamers en ligt in het zuidelijke gebied en was een van de privéappartementen van Maria Theresa.

In het zuidoostelijke deel op de begane grond zijn vier kamers, waarvan de witte muren en plafonds zijn versierd met gouden rococostucwerk. De grootste kamer is de voormalige sportschool van keizerin Elisabeth. Een marmeren open haard met een grote spiegel vind je in het midden van de noordelijke muur, de vloer is een parketvloer met een ruitpatroon. De kleinere kamers zijn op dezelfde manier ontworpen. Tegenwoordig worden de ruimtes gebruikt voor speciale evenementen.

Trap

De representatieve blauwe trap in de westelijke vleugel leidt van de begane grond naar de eerste verdieping, waar zich met name de publieks- en representatieruimtes bevinden. Een donkerblauwe loper strekt zich uit over de trap. De kamer op de eerste verdieping is één van de oudste van het kasteel. Oorspronkelijk diende hij als eetkamer in het voormalige jachthuis van keizer Joseph I, vervolgens erfgenaam van de troon.

Plafondfresco

Het plafondfresco is origineel uit de oude eetkamer en toont de verheerlijking van de troonopvolger Joseph als een deugdzame oorlogsheld die eindelijk de lauwerkrans wint voor de troon van de eeuwigheid. Het fresco is gemaakt door de Italiaanse schilder Sebastiano Ricci in 1701/1702. Of de naam van de trap afkomstig is van de blauwe loper of van de blauwe lucht van het plafondschildering is niet helemaal duidelijk.

Biljartkamer

De biljartkamer is het begin van een langere reeks publieks- en privékamers van Franz Joseph I. De muren zijn wit met verguld stucwerk uit de rococo en een sierlijke parketvloer. Een witte en gouden open haard zie je in de ene hoek, een klok in de andere hoek. Het meubilair van vandaag dateert uit de tweede helft van de 19e eeuw. In het midden staat een grote biljarttafel uit de Biedermeiertijd. De kamer diende als een wachtkamer voor keizerlijke ministers, generaals en officieren. Terwijl ze wachtten op hun publiek, konden ze biljart spelen.

Kinderkamer

De kinderkamer was niet hier, maar eigenlijk op de begane grond of op de bovenste verdiepingen van het kasteel. Het is versierd met portretten van de dochters van Maria Theresa. De meeste van haar 11 dochters waren al jong om politieke redenen getrouwd. Zes portretten in de kamer werden geschilderd door de anonieme meester van de aartshertoginnen. De portretten tonen de aartshertoginnen Maria Anna, Maria Christina, Maria Elisabeth, Maria Amalia, Maria Karolina en Maria Antonia

In de rechter helft van de kamer hangt een portret van Maria Theresia als weduwe. Aan de linkerkant is een badkamer, die in 1917 werd geïnstalleerd voor keizerin Zita. Het is in marmer en heeft stromend warm en koud water, een bad en een douche. Het kabinet in de zuidwestelijke hoek werd waarschijnlijk door keizerin Maria Josepha, de tweede vrouw van Joseph II, gebruikt als ontbijtruimte.

Spiegelzaal

De spiegelkamer is uit de tijd van Maria Theresia en heeft witte muren met gouden rococodecoraties en rood fluwelen gordijnen met witte gordijnen. Het rococomeubilair is ook in witgoud hout bedekt met rood fluwelen bekleding. De zeven grote kristallen spiegels, die elkaar reflecteren, laten de ruimte groter lijken. Ook zie je een marmeren open haard.

Twee grote kristallen kroonluchters hangen aan het plafond. Waarschijnlijk was hier het eerste concert van de zesjarige Wolfgang Amadeus Mozart of in de aangrenzende Rosa Zimmer. De Spiegelzaal werd ook gebruikt als ontvangsthal door keizer Franz Joseph I en keizerin Elisabeth.

Grote Galerij

De Grote Galerij is het middelpunt van het kasteelgebouw. Met een lengte van meer dan 40 meter, een breedte van bijna 10 meter en een totaal van 420 m², werd de Grote Galerij voornamelijk gebruikt voor feestelijke recepties, bals en als directiekamer. De kamer heeft hoge ramen naar de grote binnenplaats met tegenoverliggende kristallen spiegels.

De witte muren zijn versierd met verguld rococostucwerk, het plafond is bedekt met drie grote schilderijen. Het plafond is bedekt met drie grote schilderijen, werken van de Italiaanse schilder Gregorio Guglielmi. De Grote Galerij nog steeds gebruikt voor staatsrecepties en concerten. In 1961 vond hier de ontmoeting plaats tussen de Amerikaanse president John F. Kennedy en de Sovjet-premier Nikita Chroesjtsjov.

Ceremoniële hal

De ceremoniële hal werd voornamelijk gebruikt als voorkamer voor de appartementen van keizer Franz Stephan van Lotharingen. Hier verzamelde de keizerlijke familie zich voor feesten zoals dopen, naamdagen, verjaardagen en voor grote hoftafels en om het oratorium van de kasteelkapel binnen te gaan.

Zes grote schilderijen zijn het mooiste in deze kamer. Vijf van deze schilderijen gaan over het huwelijk tussen de opvolger van de troon en later keizer Joseph II en Isabella van Parma in 1760. Het huwelijk was niet alleen een sociale, maar vooral een politieke gebeurtenis; het was bedoeld om de relaties tussen het Huis van Habsburg en het Franse koninklijk huis van de Bourbons te verbeteren. De schildercyclus is chronologisch gerangschikt, de schilderijen tonen de hoogtepunten van de festiviteiten.

Midden in de oostelijke muur, tussen de schilderijen van de huwelijksceremonie in de kerk en de serenade in het Redoutensaal, is er een groot portret van Maria Theresa. Het toont haar staande als de “First Lady of Europe”, in een Brabantse kanten jurk naast een tafel met vier kronen op een rood fluwelen kussen met gouden kwastjes. Haar rechterhand rust op een scepter, met haar linkerhand wijst ze naar de kronen van haar waardigheid: de keizerlijke kroon, de Boheemse Wenceslas-kroon, de Hongaarse kroon van St. Stephen en de Oostenrijkse aartshertoghoed.

Werkkkamer

De voormalige werkkamer van de Romeinse keizer Franz I (Franz Stephan van Lotharingen) wordt Vieux Laque-kamer genoemd. Na zijn dood in 1765 liet zijn weduwe Maria Theresa zijn kamer verbouwen. De kamer is van vloer tot plafond met notenhout. Verder zijn er drie portretten: in het midden hangt het schilderij van Franciscus I. Aan de rechterkant is het schilderij van keizer Joseph II en zijn jongere broer Leopold, groothertog van Toscane, later keizer Leopold II.

Toen Napoleon Wenen in 1805 en 1809 bezet, koos hij het kasteel als hoofdkwartier. Door zijn huwelijk met aartshertogin Marie-Louise van Oostenrijk, de dochter van keizer Franz II / I, moest de vrede tussen de twee koninkrijken worden verzegeld. Uit dit verband kwam de zoon van Napoleon Franz Bonaparte naar voren, die later werd benoemd door zijn grootvader keizer Franz I Hertog van Reichstadt.

Na de nederlaag en troonsafstand van Napoleon bracht Marie-Louise haar tweejarige zoon naar Wenen. Hier groeide hij goed beschermd op aan het hof van zijn grootvader. Als favoriet van de grootvader deelde hij zijn interesse in plantkunde. De jonge hertog stierf in 1832 op 21-jarige leeftijd aan tuberculose.

Porseleinen kamer

De porseleinen kamer was voor Maria Theresa een speelkamer en studeerkamer. Het blauw en wit geverfde, houten gesneden raamwerk lijkt op porselein en bedekt de hele kamer tot aan het plafond. 213 blauwe inkttekeningen zijn ingevoegd in het kader. Ze zijn van keizer Franz I. Stephan en enkele van zijn kinderen.

Miljonairkamer

De miljonairkamer is één van de kostbaarste in het kasteel. Oorspronkelijk heette het Feketin-kabinet, vanwege de uiterst waardevolle palissander lambrisering. Er zijn Indo-Perzische miniaturen in 60 rococopatronen met scènes uit het privé- en hofleven van de Mughal-heersers in India in de 16e en 17e eeuw. Aan weerszijden van de kamer zijn kristallen spiegels die elkaar reflecteren, waardoor de illusie van een oneindige ruimte ontstaat.

Gobelinkamer

Aan de muren van de Gobelinkamer hangen Brusselse wandtapijten uit de 18e eeuw, die markt- en havengezichten tonen. Het grote tapijt in het midden toont de haven van Antwerpen, Antwerpen maakte toen deel uit van de Oostenrijkse Nederlanden. De zes fauteuils zijn ook bedekt met wandtapijten en tonen de twaalf maanden van het jaar met de bijbehorende sterrenbeelden.

De salon werd het laatst gebruikt door aartshertogin Sophie, de moeder van keizer Franz Joseph I, als woonkamer. Na de dood van de aartshertogin kreeg de kamer het huidige meubilair in 1873 ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van Wenen.

Rode salon

De rode salon dankt zijn naam aan het zijden behang aan de muren. De gordijnen zijn gemaakt van rood fluweel en zijde, het tapijt is ook in rood. In de salon zijn verschillende portretten van keizers in de orde van het Gulden Vlies, waaronder Leopold II, zijn zoon en opvolger Francis II / I, zijn zoon Ferdinand I en zijn vrouw Maria Anna van Savoye.

Meer informatie vind je hier.

Schloss Schönbrunn Suite hotel

De Schloss Schönbrunn Suite werd geopend in het voorjaar van 2014 en hoort bij de Austria Trend Hotels. De suite bevindt zich in de oostelijke vleugel van het hoofdgebouw. Het beslaat 167 vierkante meter en is geschikt voor vier personen. Er zijn twee slaapkamers, twee badkamers, een woonkamer, een eetkamer en een keuken, die zijn ingericht in keizerlijke stijl, waaronder een hemelbed en stucwerk. De service wordt uitgevoerd door het nabijgelegen Parkhotel Schönbrunn, dat ook wordt beheerd door de keten.

Meer informatie vind je hier.

Paleispark Schloss Schönbrunn

Schloss Schönbrunn Wenen; het Sissi paleis met dierentuin - Reisliefde
Schloss Schönbrunn Wenen; het Sissi paleis met dierentuin - Reisliefde
Schloss Schönbrunn Wenen; het Sissi paleis met dierentuin - Reisliefde

Bij Schloss Schönbrunn bevindt zich de Gloriette, een bouwwerk dat de slottuin afsluit. Ook veel gebouwen in het slotpark zijn van de hand van Hetzendorf, zoals de bijzonder Romeinse ruïne, de eerste kunstmatige ruïne van dit type. De sculpturen in het park zijn grotendeels van Wilhelm Beyer en enkele van Franz Anton Zauner en Johann Baptist Hagenauer.

Van grote betekenis voor de aanleg van de tuinen van Schönbrunn is de Leidse hovenier Adriaan Steckhoven geweest. Deze werd in 1753 – waarschijnlijk op aanraden van de eveneens uit Leiden afkomstige dr. Gerard van Zwieten (leerling van de beroemde Boerhaave), die de lijfarts was van keizerin Maria Theresia van Oostenrijk, benoemd tot directeur van de tuinen van Schönbrunn.

Het centrum van het park is de Grote Parterre, die zich uitstrekt tot de Gloriette-heuvel. De 32 sculpturen die aan de rand van de “grote parterre” werden geplaatst tonen figuren uit de Grieks-Romeinse mythologie of hun geschiedenis. Aan de voet van de helling staat de indrukwekkende Neptunusfontein met levensgrote figuren en de overgang naar de heuvel vormt.

De Römische Ruine is ontworpen door Hohenberg en gebouwd in 1778. De kunstmatige ruïne is gebaseerd op Piranesis-afbeeldingen van de ruïnes van de Romeinse Vespasianus-en-Titustempel. Het werd eerst de ruïne van Carthago genoemd. Het complex bestaat uit een machtige boog en zijmuurvleugels, die een rechthoekig bassin omringen en de indruk wekken van een zinkend oud paleis. In het bekken zie je op een kunstmatig eiland figuren uit Sterzinger-marmer, die de riviergoden van Moldavië en de Elbe vertegenwoordigt.

Halverwege de helling op de achtergrond, precies in de as van de boog, vecht Hercules tegen de krachten van kwade torens boven het ensemble. Het was de bedoeling om van daaruit watervallen, een zondvloed, op Carthago te richten, maar dit werd nooit uitgevoerd: er was een gebrek aan water en geld. In het bestaande grasrijke zwad zijn de terrassen nog zichtbaar.

De duiventil werd rond 1750 gebouwd. Het is een hoog cirkelvormig vogelhuis met een koperen koepelvormig dak met een knop erop. Vier stenen nissen zijn toegevoegd aan de luchtige rotonde om slaapruimte voor de vogels te bieden.

Palmenhuis

Een andere belangrijke attractie in het park is het Palmenhuis. Het werd in opdracht van keizer Franz Joseph I in 1880 gebouwd om de Habsburgse plantencollecties in verschillende kassen te kunnen presenteren. In 1883 werd de eerste aanplant voltooid. Het bevat ongeveer 4500 plantensoorten, waarvan slechts één deel stevig is geplant, maar een groter deel, afhankelijk van het seizoen, wordt gepresenteerd als bloeiende potplanten.

Paleispark Schönbrunn werd ook gebruikt voor de militaire training van de prins in de 19e eeuw. Er werd een speeltuin en paradepark opgezet voor de keizerlijke kinderen. Een miniatuurfort diende als een oefening of als bastion en als hulpmiddel bij het onderwijzen van militaire vaardigheden.

De tuin aan de oostelijke gevel van het kasteel wordt sinds 1875 de Kroonprinstuin genoemd, net naast het voormalige appartement van Kroonprins Rudolf. Tot 1918 was dit de privétuin van de keizerlijke familie. De overwoekerde arcade is altijd gebruikt om te wandelen. De boomgrens van de hoefijzervormige pergola werd rond 1770 al vervangen door een ijzeren constructie.

Gloriette

Schloss Schönbrunn Wenen; het Sissi paleis met dierentuin - Reisliefde

De Gloriette is de grootste gloriëtte ter wereld met een breedte van 84,3 meter (inclusief de trappen 135,3 meter), een diepte van 14,6 meter en een hoogte van 15,95 meter. De Gloriette is gebouwd in 1775. De sculpturen werden gemaakt door de beeldhouwer Johann Baptist von Hagenauer. De mooie dubbele pilaren zijn afkomstig van Schloss Neugebäude. Keizerin Maria Theresia vond dat de galerij van dat kasteel niet nuttig was en besloot dat de pilaren en lijsten voor de Gloriette moesten worden gebruikt. Deze bouwdelen zijn van Kaiserstein, een harde witte kalksteen uit de groeve van Kaisersteinbruch.

De Gloriette was het laatste onderdeel van de tuin dat aangelegd werd en diende als blikvanger aan het einde van de tuin en ook als uitzichtsplek over de tuin. Op het dak is een platform met mooi uitzicht op de tuin, het paleis en de stad Wenen. Het gebouw werd later gebruikt als dinerzaal en locatie voor feesten en ook als ontbijtruimte voor keizer Frans Jozef I van Oostenrijk.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw bij bombardementen beschadigd maar in 1947 werd het al weer hersteld. In 1995 werd er opnieuw glas aangebracht in de drie bogen van het middelste gedeelte, net zoals dat er in had gezeten van 1790-1910. Sinds 1996 huist Café Gloriette in de voormalige eetzaal.

De Gloriette is gewijd tot monument voor de rechtvaardige oorlog (bellum iustum). Op de Gloriette is de volgende inscriptie aangebracht:

IOSEPHO II. AVGVSTO ET MARIA THERESIA AVGVSTA IMPERANTIB. ERECT. CIƆIƆCCLXXV.
(“Onder de regering van keizer Jozef II en keizerin Maria Theresia opgericht in 1775.”)

Tiergarten Schönbrunn

In de paleistuin werd in 1752 de Tiergarten Schönbrunn opgericht door keizer Frans I Stefanus. De dierentuin staat bekend als de oudste nog bestaande dierentuin ter wereld. Hoewel de Tiergarten al meer dan 250 jaar oud is, is Schönbrunn volgens de moderne eisen ingericht. Er is gebruik gemaakt van de natuurlijke omgeving, bestaande uit loofbos en rotswanden.

De blikvangers van deze dierentuin zijn de reuzenpanda’s, het reptielenhuis, het vogelhuis, het Europese bosgebied met Euraziatische lynxen, wolven, uilen en een boerderij met oude huisdierrassen, de vernieuwde verblijven van de pooldieren (ijsbeer, pinguïn), het roofdierengebouw met tijgers, leeuwen, panters en mangoesten, en de verblijven voor de bergdieren (Himalayathargeit, manenschaap en berberapen). Daarnaast zijn ook dieren als zebra’s, orang-oetans, Afrikaanse olifanten en Indische neushoorns te zien.

In de dierentuin is ook van alles te beleven naast het “gewoon” bekijken van de dieren. Uiteraard zijn er voedermomenten en rondleidingen (voor jong en oud, overdag, ’s avonds en ’s nachts!). Ook kunnen kinderen er een stukje rijden op een pony of hun verjaardagsfeestje vieren. Uiteraard zijn er ook speelplaatsen voor de kinderen.

Meer informatie vind je hier.

Schloss Theater

Al in de 17e eeuw waren er af en toe theatervoorstellingen in het Schönbrunn-park. In 1745 liet keizerin Maria Theresia het keizerlijke hoftheater bouwen door Nikolaus Pacassi in de vleugel naast het kasteel als één van de eerste kasteeltheaters in Europa en het werd al in 1747 geopend. Twintig jaar later werd het herbouwd en uitgebreid.

Onder de oplettende ogen van Maria Theresa, die zelf als een jonge aartshertogin in opera- en theateruitvoeringen meedeed, dansten en speelden de keizerlijke kinderen levende beelden en demonstreerden hun artistieke talenten voor de aristocratische hofmaatschappij in tal van uitvoeringen. Het kasteeltheater was vooral het huispodium van de Habsburgers. Hier dirigeerden Joseph Haydn en Wolfgang Amadeus Mozart hun werk, verschillende opera’s van Christoph Willibald Gluck gingen in première.

Toen Napoleon Bonaparte zijn hoofdkwartier in Schönbrunn had, liet hij het theater in 1809 renoveren en heropenen met Phaedra van Jean Racine. Onder Ferdinand I beleefde het kasteeltheater een nieuwe bloeitijd. Tijdens de zomermaanden speelde het ensemble van het Burgtheater voornamelijk komedies.

Schönbrunn kindermuseum

Het Schönbrunn-kindermuseum is een interactieve wereld van avontuur voor kinderen om het werelderfgoed en de geschiedenis van het kasteel op een speelse en vereenvoudigde manier te illustreren. Speciale rondleidingen, workshops en andere activiteiten maken kinderen vertrouwd met het dagelijkse leven van een barok keizerlijk hof uit de 18e eeuw en het leven van keizerin Maria Theresa. Het kinderprogramma wordt voortdurend thematisch uitgebreid en aangepast aan de feestdagen van het jaar.

In 1994 vonden voor het eerst speciale kindvriendelijke rondleidingen voor gezinnen door paleis Schönbrunn plaats. De eerste route leidde via de lantaarnkamer van het kasteel naar de ceremoniële hal en via de oostkeuken naar de begane grond, waar de witgouden kamers en het Kronprinzenappartement zich bevinden.

Destijds had de voormalige marketingmanager van het kasteel, Barbara Weber-Kainz, al het idee om de kinderen de gelegenheid te geven zich te vermommen en de rol van keizerlijke kinderen te spelen. Tot op de dag van vandaag is dit één van de hoogtepunten van een bezoek aan het Kindermuseum.

In een interactieve wereld leren de kinderen hoe ze zich moeten kleden aan het barokke keizerlijke hof van de 18e eeuw, hoe een keizerlijke tafel werd gedekt en hoe het zat met de hygiëne van het keizerlijke gezin. Het hoogtepunt van het kindermuseum is je verkleden als edelen en bedienden.

Met een reeks pruiken en jurken in verschillende maten en kleuren kunnen ouders en kinderen de rol van keizerlijke familie op zich nemen. Op een roterend wiel direct aan het begin van het museum, wordt het verschil tussen rijke keizerlijke kinderen en kinderen van de mensen uitgelegd. Bovendien worden sommige historische speelgoed en voorbeeldige spellen getoond, die inzicht moeten geven in de gewoonten van de adellijke families.

Je vindt het museum op de begane grond in het hoofdgebouw van het kasteel. Het bestaat uit 15 thematische kamers. Er zijn ook allerlei activiteiten en evenementen door het jaar heen.

Meer informatie vind je hier.

Een stukje geschiedenis

Het paleis ligt in het westen van de stad in de wijk Hietzing. Tot 1642 stond hier de Katterburg, een landgoed van de Weense burgemeester. De naam Schönbrunn gaat terug tot keizer Matthias, die hier tijdens de jacht een mooie bron zou hebben gezien. Nu telt het paleis 1441 kamers in alle soorten en grootten.

In 1559 liet keizer Maximiliaan II een klein jachtslot bouwen dat in de jaren erna verschillende keren afbrandde en uiteindelijk in 1683 tijdens het Beleg van Wenen door de Turken vernietigd werd. Dit was reden voor keizer Leopold I om opdracht te geven tot de bouw van een nieuw paleis. Tussen 1692 en 1713 werd het gebouwd. Van deze bouw zijn alleen de slotkapel en de Blaue Stiege met een dakfresco van Sebastiano Ricci behouden.

Keizer Karel VI was niet geïnteresseerd in Schönbrunn. Zijn dochter Maria Theresia maakte er echter de zomerresidentie van de Habsburgers van, wat het tot 1918 zou blijven. In haar regeerperiode werd het ingrijpend verbouwd. Het overgrote deel van de inrichting van het paleis stamt uit deze periode en geldt als enige voorbeeld van de Oostenrijkse rococo.

In 1765 neemt Johann Ferdinand Hetzendorf von Hohenberg, een vertegenwoordiger van het vroege classicisme, de leiding over de werkzaamheden. Zijn meeste bijzondere werk is de Gloriette. Tussen 1817 en 1819 wordt de façade van het paleis in zijn beroemde Schönbrunn-geel geschilderd. Een kleur die in de daaropvolgende honderd jaar een kenmerk zal zijn voor Oostenrijk-Hongarije, en een voorbeeld zal blijken voor veel stations- en regeringsgebouwen. In een zijvleugel vind je het beroemde Slottheater. Naast optredens van Joseph Haydn en Wolfgang Amadeus Mozart is het theater bekend als kweekvijver voor nieuw talent.

In 1945 werden het hoofdgebouw en een deel van de Gloriette door een geallieerd bombardement beschadigd. Tijdens de bezetting van Oostenrijk, door de vier geallieerde machten, werd het slot hoofdkwartier van de Britten. Destijds begon ook de restauratie.

Meer informatie vind je hier.

Astrid Tillemans

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.