Weekoverzicht; reizen door de geschiedenis

Weekoverzicht: Frankrijk is een land met een lange geschiedenis. Dat heeft deze vakantie waar we op uitnodiging verbleven op de Flowercampings in Normandië en Bretagne wel duidelijk gemaakt. We hebben stiekem best wel een reis gemaakt door de tijd.

Zo gingen op bezoek bij de megalieten uit het neolithische tijdperk, bezochten we de sprookjesachtige abdij van Mont Saint-Michel en brachten een bezoek aan de invasiestranden ter nagedachtenis van de Tweede Wereldoorlog. Natuurlijk was er ook tijd om te genieten op het strand, te kijken naar de zonsondergang en lekker te zwemmen en oefenen met los fietsen op de camping.

Maandag; een bezoek aan de invasiestranden

We begonnen deze week in Normandië, we hadden zondagavond al ingepakt zodat we maandagochtend konden vertrekken. Natuurlijk sliepen de kinderen die de voorgaande dagen keurig rond zeven uur wakker waren vandaag uit tot half negen. En we hadden bedacht om uiterlijk tien uur weg te rijden…

Gelukkig ging alles heel voorspoedig en vertrokken we zelfs een half uur eerder dan verwacht. Omdat het toch een lange rit zou worden hebben we dit keer gewoon de tolwegen genomen met onder andere Pont de Normandië. Toch blijf ik dat zonde van het geld vinden.

Onderweg van Normandië naar Bretagne zouden we min of meer langs de invasiestranden komen. Toch wel een belangrijke locatie in de geschiedenis van Europa. Daarom besloten we een kleine omweg te maken.

Vooraf hadden we in de buurt van Omaha Beach vier bestemmingen uitgezocht die we graag wilden bezoeken; de Amerikaanse begraafplaats, Omaha Beach zelf, Point de Hoc en de Duitse begraafplaats.

Het was heel indrukwekkend om overal te zijn, zelfs de kinderen kregen dat, hoe jong ze ook zijn, toch al een beetje mee. We hebben ze geprobeerd uit te leggen dat hier de soldaten aan land kwamen die ervoor hebben gezorgd dat wij hier nu bijvoorbeeld op vakantie kunnen… Binnenkort volgt er een uitgebreide blog over dit bezoek.

Ondanks dat het alle vier vrij dicht bij elkaar lag waren we toch overal al snel een uur kwijt, waardoor het maar goed was dat we eerder weg waren gegaan. We hadden veel meer tijd nodig dan verwacht. In de mail stond dat we ons tussen 16.00 en 19.00 konden melden bij de receptie, voor de zekerheid belde ik dus eventjes.

Bij aankomst om 20.00 bleek dat nergens voor nodig, want de receptie was nog gewoon open en we konden nog verse broodjes bestellen voor de volgende ochtend. Na het inchecken moest er nog gekookt worden dus het werd allemaal wat later dan normaal.

Omdat het ondertussen al na negenen was voordat we klaar waren met eten (voor onze kinderen vrij laat, ook in de vakantie) en we de volgende dag wat dingen op het schiereiland waar we zijn wilden zien, besloten we het helemaal laat te maken en nog een bezoekje te brengen aan het strand.

Ondertussen zagen we de zon steeds roder worden en richting zonsondergang gaan. We reden dus een paar rondjes tot we een mooi plekje hadden gevonden op de rotsen om naar de zonsondergang te kijken. Om de tijd te vullen stapelden we een stenen torentje en maakten we wat foto’s.

De kinderen vonden het erg indrukwekkend om de zon te zien zakken in de zee.

Lees ook: Quiberon: Top tips, bezienswaardigheden, activiteiten, uitjes strand schiereiland Bretagne

Dinsdag; Quiberon

Natuurlijk werd er vandaag weer uitgeslapen. Rond half negen werden we wakker gemaakt door de kinderen met de mededeling dat de zon weer terug was gekomen 😉 Het blijft bijzonder om te zien hoe dat soort momenten die voor ons al een soort van vanzelfsprekend zijn een grote indruk maken op ze.

Nadat we lekker relaxt waren aangekleed in korte broeken en shirtjes, vandaag zou het mooi weer worden en we buiten hadden ontbeten, gingen we op stap.

Op de landkaart die we bij de receptie hadden gekregen van het schiereiland, had ik namelijk een aantal punten gemarkeerd van dingen die de moeite waard waren om te bezoeken. We begonnen bij wat het dichtste bij lag; Pointe du Conguel waar we een aardige wandeling hebben gemaakt door een schitterend stukje natuur.

Met bossen, duinen, strand en rotsen. Natuurlijk hebben we ook schelpen gezocht, slakken gevonden, krabbetjes bekeken en naar bootjes en opstijgende vliegtuigen gezwaaid 😉

Vanaf hier gingen we naar het stadscentrum met als eerste een bezoekje aan het reuzenrad omdat we daar langs reden. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over het eiland en het strand met de oceaan.

De kinderen vinden een reuzenrad in het begin vaak een beetje spannend, maar na tien rondjes (1 beurt) wilden ze heel graag nog een keer! Het was ondertussen al lunchtijd aan het worden dus zochten we een parkeerplaatsje op in het centrum en gingen op zoek naar een terrasje.

Het liefste eentje met ijsjes en waar je eerder een broodje kan eten dan een volledige warme maaltijd zoals de Fransen lijken te doen. Op de hoek van de boulevard vonden we die gelukkig, daar hadden ze heerlijke panini’s onder andere met nutella. Waar ik niet van chocoladepasta houd, vond ik deze toch wel erg lekker!

Zoonlief was echter alleen maar aan het hangen en viel bijna op mijn schoot in slaap, hij wilde ook niet eten dus reden we terug naar de camping. Daar hebben we hem eerst even op bed gelegd. En dochterlief op ons bed met een filmpje zodat zij ook even kon rusten.

Na een anderhalf uur hebben we ze weer wakker gemaakt. Omdat zoonlief toch wel erg moe was, bleef hij met papa op de camping en bracht een bezoekje aan het zwembad en de speeltuin en ging ik met dochterlief ‘het rondje af maken’.

Dat waren vooral veel uitzichtspunten langs de schitterende kust, een aantal dolmen en als laatste een bezoekje aan het fort en de oude semafoortoren. Het fort bleek gesloten, op een bezoekje aan het souterain na met een herdenkingskruis, maar was toch wel mooi om te bezoeken.

De oude semafoortoren was echter gewoon onmogelijk te vinden, niet met de kaart, niet met het volgen van de bordjes, en google maps (of eigenlijk het internetbereik) liet het hier ook afweten… Dan maar snel boodschappen doen en terug naar de camping.

Daar trof ik een weer slapende zoon aan die warm aan voelde. Volgens manlief niets bijzonders, maar toen ik moest wachten tijdens het koken toch maar voor de zekerheid temperatuur opgenomen; 39.8.

Dat is toch echt wel flinke koorts, helaas ging hij spugen van de kinderparacetemol dus snel naar buiten gebracht zodat we het bed konden verschonen. Op de schoot van papa ging de tweede paracetemol gelukkig wel goed, we hadden namelijk geen zetpillen mee.

Daarna knapte hij op en wilde zowaar ook wat eten. Al hebben we hem niet heel veel gegeven en vooral laten drinken. Na het eten hebben we hem weer op bed gelegd (was ook ‘normale’ bedtijd) en ben ik er even naast gaan liggen terwijl dochterlief met papa naar de speeltuin ging.

Op de fiets, zonder zijwieltjes zodat dat ook geoefend kon worden. Op de vorige camping was er een kiezelweggetje dus dat is niet fijn oefenen, maar hier op het asfalt ging dat een stuk beter en kon ze steeds grotere stukjes zonder hulp. Nu nog goed oefenen en leren sturen en remmen…

Woensdag; reis naar de prehistorie

We wilden vandaag eigenlijk naar Mont Saint Michel gaan, maar vanwege de koorts gisteravond besloten we een rustig dagje in te plannen. In het begin twijfelden we nog, wat als de koorts morgen weg is na zoveel geslapen te hebben.

Maar toen zagen we de weersvoorspelling, en waar er hier aardig weer was voorspeld, was het daar een en al regen. Daarom kozen we ervoor om een bezoekje te brengen aan de megalieten in Carnac.

Verspreid over acht kilometer vind je maar liefst 2600 grote stenen en megalieten die hier in rijen naast elkaar staan. En dat al vanaf 5000 voor Christus. Nu zegt dat de kinderen niet zo heel veel, opa en oma zijn voor hun al oud en dan is dit nog veeeeeeeel ouder.

Toch vonden ze het erg indrukwekkend al die stenen. Bij Menec hebben we een rondje gelopen om een deel van het veld heen en hebben ze rondom een paar losstaande stenen een dansje gedaan.

We zijn op zoek gegaan naar een grafheuvel en een dolmen gespot en een kleine wandeling gemaakt naar een enorme menhir die in het bos stond. We hadden verwacht hier vrij snel klaar te zijn maar hebben er toch aardig lang doorgebracht. En dat zonder het toeristentreintje of de rondleiding.

Lees ook: Megalieten van Carnac; Wat is een megaliet steen, Bezienswaardigheden menhirveld en strand vakantie
Lees ook: Mont Saint-Michel bezoeken; Praktische tips van parkeren, getijden, kaart, bezienswaardigheden en meer

Het was ondertussen al één uur en we hadden geen eten mee, omdat we gewoon op de camping wilden lunchen. Daarna hebben we weer twee kinderen even op bed gelegd. De oudste ging even rusten en heeft daarna weer geoefend met fietsen zonder zijwieltjes en spelen in de speeltuin waar ze al snel een vriendinnetje had gemaakt.

En de ander was in een diepe slaap gevallen. We sloten de dag af door met zijn viertjes te gaan zwemmen. Papa was zijn zwembroek vergeten maar had gisteren een nieuwe gekocht dus dat was wel erg gezellig.

Rond zes uur was het wel weer genoeg geweest en terwijl ik ging koken heeft manlief de kinderen omgekleed. Na het eten was het ook bedtijd want morgen willen we zo vroeg mogelijk (acht uur uiterlijk) vertrekken naar Mont Saint-Michel.

Donderdag; Mont-Saint Michel

Vandaag was het dan zover; we brachten een bezoek aan Mont Saint-Michel. Het was een flink stuk rijden dus we hebben voor de zekerheid maar de wekker gezet en vertrokken al om acht uur. En ja hoor, toen we de snelweg af waren en de borden volgen zagen we hem opeens opdoemen.

Precies zoals je ziet op alle foto’s met schapen, koeien of maisvelden op de voorgrond. Hoog boven het landschap torent het uit. We kwamen in een soort van file terecht en vonden een plekje op de parkeerplaats. Dat ging nog best soepel allemaal.

Daarna stonden we in de rij bij de gratis pendelbussen. Gelukkig zat daar wel vaart in en voor we het wisten zaten we in een bus en reden we via de hotelzone naar het eiland. Het laatste stukje van de brug moet je alsnog lopen.

Nu twijfelden we even of we meteen naar de abdij zouden gaan, of nu het laagwater was een stukje over het zand wilden lopen. Nu had ik de waarschuwingen gehoord over drijfzand en sterk opkomende vloed maar als je zoveel mensen ziet lopen en de zee in geen velden of wegen te bekennen is durfden we het toch aan.

En maakten we niet alleen een familiefoto met het eiland op de achtergrond, maar liepen we tot aan de hoek, en nog een stukje verder op zoek naar de zee.

Uiteindelijk hebben we die de hele dag niet gezien, pas rond 19.00 zou het weer vloed zijn. Dus hadden we toch eerst een bezoek kunnen brengen aan de abdij. Maar ja, dat is altijd achteraf praten. Het was best bijzonder om zo rond te lopen, we konden bijna helemaal rond.

Aan de achterkant vind je rotsen en schelpjes, dus daar waren de kinderen al snel even zoet mee. Op ongeveer tweederde was daar een kapelletje.

Vanaf hier kan je of terug over het zand of verder, wij gingen voor het laatste en vonden een route op en om de rotsen heen. Dat was maar goed ook want een paar meter verder was een weg die naar de stad ging.

We besloten om meteen maar de weg naar boven te lopen en dat was een goede keuze, het was hier heel erg rustig. We kwamen uit vlakbij de abdij en zagen toen de mensenmassa.

Terwijl de kinderen met manlief even aan de zijkant gingen wachten, ging ik in de rij staan voor de kaartjes. Dat was maar een paar minuten want daarna ga je met de trap naar boven en een soort wachtzaal in, je moet dus bij elkaar blijven en kan niet even alleen kaartjes halen.

Gelukkig ging dat prima, ook met de kinderen en konden we de abdij bezoeken. Wat een indrukwekkend gebouw is dat zeg! Het uitzicht is erg mooi en de zalen enorm. Tussendoor loop je door gangetjes, stegen en trappen.

Het moet hier echt een doolhof zijn geweest. Het ene kappelletje op en naast het andere gebouwd. We waren hier ook wel even zoet. Toen we in de tuinen aankwamen zijn we even gaan zitten om te gaan eten.

Toen we door de uitgang naar buiten gingen schrokken we van hoe druk het nu was. Het zag echt zwart van de mensen, en dat bleek later nog veel erger te kunnen. Vrijwel iedereen loopt langs dezelfde smalle weg met winkeltjes en restaurants naar boven.

Wij zagen de stadsmuren en wilden daar wel overheen lopen. Konden we via de toren en zien waar we net op het strand hadden gelopen.

Daar was het ook een stuk rustiger, dus dat is wel fijn met kinderen. Het laatste stukje moesten we toch echt door de drukte, maar dan ben je ook al vrijwel direct weer bij de poort.

Vanwege de drukte lieten we het daarbij en gingen we met de bus terug naar de auto. Een stukje verderop ligt de stad Sint Malo, hiervan is het oude stadscentrum en de muren nog intact. Daarnaast staat deze stad bekend als de piratenstad. Hier zouden ook heel veel restaurantjes zijn dus waren we van plan om daar te gaan eten.

Het was echter een crime om hier een parkeerplaats te vinden en de kinderen vonden hun beeldscherm interessanter. Zelf was ik ook best wel moe, dus liep manlief alleen een rondje en bezocht de kathedraal terwijl ik langs het piratenschip en de sluis van de haven tot ik een plaatsje vond waar we konden wachten.

Omdat het daardoor vroeger was dan verwacht besloten we terug te rijden naar de camping en daar te eten. Onderweg maakten we nog even een sanitaire stop bij de Mac en omdat we toch al wel wat honger hadden haalden we een burger en happy meal voor de kids.

Dat was maar goed ook, want die waren doodop en terug op de camping moesten we meer dan een uur!!! wachten tot de pizza’s klaar waren en konden we zelf pas om tien uur eten. Toen lagen de kinderen al op bed.

Vrijdag; de laatste dag

Vandaag was de laatste volle dag die we hier doorbrachten. De kinderen wilden graag zwemmen, naar het strand, rotsen zien en spelletjes spelen. Zelf wilde ik ook nog een uitzichttoren bezoeken die we eerder deze week niet hadden gevonden en er zou ook op dit eiland een cromlech (cirkel van menhirs) staan.

Volgens de weersvoorspelling was er 5% kans op regen, maar toch heeft het vrijwel de hele dag geregend.

Nadat we heerlijk rustig aan hadden uitgeslapen, in bed een filmpje hadden gekeken en hadden ontbeten met verse croissants, stapten we rond elf uur toch maar in de auto voor een rondje. Gelukkig konden we nu wel tot vlak bij de toren komen.

Daarna reden we nog iets verder naar het strand, vanwege de harde wind waren de golven erg indrukwekkend en maakten we een extra stop. Dat was maar goed ook, want hier vonden we een klein paradijsje!

Ons doel was echter een strand verderop waar er een natuurlijke ‘arch’ was bij de rotsen. Het was even zoeken maar toen vonden we hem toch. Helaas was er instortingsgevaar bij de trap en stond er een hek dus gingen we niet naar beneden.

Dat was maar goed ook want het ging nu toch wel een stukje harder regenen, snel terug naar de auto via de duinen. Daar zaten we lekker droog, want ondanks de regen is het nog heerlijk warm buiten.

Via de cromlech die manlief nog even wilde zien en de Lidl voor de laatste boodschappen, reden we terug naar de camping. Zoonlief was ondertussen in slaap gevallen dus die ging naar bed. Dochterlief wilde graag filmpjes kijken.

Manlief ging nog op jacht naar een fles ‘echte’ cola, een magneetje voor op het vakantiebord en de auto vol tanken. Zelf maakte ik een beginnetje met het inpakken en nog even wat achter de computer. Overdag is de wifi namelijk het beste.

Nadat iedereen weer wakker was gingen we voor de laatste keer met zijn viertjes zwemmen. Toch wel fijn zo’n overdekt zwembad op de camping! Dochterlief op de fiets en daar deed ze iedereen, inclusief zichzelf, verbazen dat ze nu zonder hulp kan fietsen en stoppen!

Alleen het opstappen moeten we nog even oefenen. Na het zwemmen was het alweer etenstijd. We brachten de kinderen redelijk op tijd naar bed, we wilden de volgende dag vroeg vertrekken.

Helaas zat slapen er nog niet in. De lucht begon weer iets op te klaren, dus mocht dochterlief na een uurtje weer haar bed uit. Omdat ze zo’n grote meid aan het worden is, mocht ze even opblijven.

Ik wilde op het strand nog wat steentjes zoeken om thuis te gaan verven. Zij heeft me goed geholpen en we hebben nog wat mooie foto’s gemaakt met een laagstaande zon.

Ze wilde graag nog naar een ander strand toe, dus gingen we naar het stadscentrum waar er een marktje bleek te zijn. Daar haalden we ook een ijsje en zagen we dat er een bordje stond dat er ’s avonds een spektakel zou zijn.

Dochterlief vermaakte zich prima in het zand in de tussentijd. Helaas was de accu van mijn telefoon al snel leeg zodat ik de tijd compleet vergat. Toen ze toch echt moe was haalden we nog verse churro’s voor manlief, daar had hij het laatst over dat hij die nog nooit heeft gehad. En daar zag ik dat het al kwart voor elf was.

De camping is voor de auto toegankelijk tot elf uur dus dat werd haasten. Op een andere dag zou het niet erg zijn geweest om dat stuk te lopen, maar we moesten ook nog inpakken. Echt exact om elf uur hield ik het piefje voor het hek en mochten we naar binnen. Wat was ik opgelucht.

Dochterlief kroop uiteraard direct haar bed in waarna ik de koffers ging inpakken zodat die de auto in konden. Voor de volgende ochtend had ik wat kleding apart gelegd. Dat scheelt weer en daarna was het toch echt bedtijd. Uiteindelijk sliep ik pas om kwart voor twee…

Zaterdag; weer naar huis

Helaas zat deze vakantie er weer op. Morgen moeten we in Delft zijn voor een groot feest van mijn ouders die de 60ste verjaardag van oma en hun 10-jarige bruiloft vieren. De wekker ging om zeven uur, zoonlief was natuurlijk meteen wakker. Dochter hebben we slapend in de auto gelegd. De laatste dingetjes inpakken, bezem erdoor en gaan!

Zolang het gezellig was achterin hebben we vooral geprobeerd om zoveel mogelijk kilometers te maken. Het is bijna 1000 kilometer en negen uur en een kwartier rijden zonder pauze. Dat is dus een flinke rit.

Normaal zouden we dat ook bij voorkeur in de avond doen, maar omdat we de volgende dag weer ergens moeten zijn zat er niets anders op. Halverwege zagen we dat het vandaag ook nog eens zwarte zaterdag was, gelukkig viel het onze richting op over het algemeen mee. Het meeste oponthoud was bij de tolpoortjes.

Bij de Pont de Normandië waren we ongeveer op de helft dus zijn we gestopt. De kinderen hadden al een langere tijd gezeten en op een stop na om te plassen, een cadeautje voor ze te pakken en te wisselen van chauffeur, was het nu toch echt tijd om even de benen te strekken. Dat was een goede keuze.

Het uitzicht hier op de monding van de Seine is erg mooi. Zo weids uitzicht heb je hier. In de verte zie je ook de havens van Le Havre.

Gelukkig viel zoonlief al snel daarna in slaap. Vlak voor de grens met België aten we wat patatjes en daarna was het nog een stuk naar huis. Uiteindelijk waren we rond half tien thuis en konden we in ons eigen bedje slapen.

Zondag; feest & varend corso

Vanochtend werd ik wakker met enorme spierpijn; iedere dag wandelen en een lange autorit doen niet veel goed voor je rug. Zelfs niet als je op een fijn matras ligt. Na een hete douche ging het gelukkig al iets beter dus was het snel kinderen aankleden en wat eten.

Voordat we naar de De Lier gingen voor een boottochtje om naar het Varend Corso te kijken. Vorig jaar hebben we dit ook gedaan met de Parkinsonvereniging en dat is mijn ouders zo goed bevallen dat ze dit jaar zelf een boot hebben gehuurd om zo hun 10-jarig huwelijk te vieren.

Aan het einde van de dag was er een bbq in hun tuin. Het was even wachten maar op de wal vermaakten de kinderen zich prima. En daarna kwamen al snel de eerste boten, 42 boten is best een hoop dus voor we het wisten waren we ruim drie uur verder.

Het was wel weer erg feestelijk en leuk om te zien. We zouden na afloop een rondje varen, maar dat ging gelukkig niet door. Wat maar goed ook want de kinderen hadden wel weer genoeg bootjes gevaren.

Daarna gingen we nog even een uurtje naar huis, die middag zou het nog erg druk voor ze worden. Dus even een rustmomentje is wel fijn. Konden ze even nog een cadeautje knutselen 😉 Bij oma was het inderdaad erg druk, maar gelukkig zit er tegenover een fijne speeltuin waar de kinderen even konden spelen.

Het was erg gezellig en de tijd vloog voorbij. Omdat we de dag ervoor terug waren gekomen van vakantie hebben we het niet heel erg laat gemaakt. Konden we thuis ook nog een avondje tv kijken. Dat was wel weer even geleden 😉

Weekoverzichten

Meer weekoverzichten vind je hier.