Weekoverzicht. Het is alweer vijf jaar geleden dat mijn man en ik bij de studentenvereniging waar we ooit eens lid waren, lijkt alweer een eeuwigheid geleden, toetraden tot de kring der oud leden. Dit gebeurt op een grootschalige reünie waarbij veel huidige en oud leden bij elkaar komen, samen met partners en kinderen, om gezellig een weekend samen tijd door te brengen.
Wat te hangen, genieten van het mooie weer, herinneringen op te halen aan vroeger, stoere verhalen te vertellen aan de nieuwe leden en gewoon veel gezelligheid.
Terwijl we kamperen. Met twee kinderen vond ik dat best een uitdaging, om niet te zeggen dat ik er tegenop zag. Natuurlijk is het fijn om een weekend weg te gaan, maar kamperen, en zeker met een groep van 200 man is toch wel even wat anders. Ik heb me echter voor niets zorgen gemaakt.
De kinderen vonden het fantastisch, en tja, dan geniet mama toch ook al heel erg snel. Manlief vond het ook fijn om weer lange avonden door te halen bij het kampvuur en is nog een week gebleven om mee te helpen met de zomerkampen die gelijk daarop aansluiten.
Het officiële programma van de reünie begint op zaterdag, gelukkig is iedereen op vrijdag al welkom. Aangezien ik op vrijdag zou moeten werken hadden we afgesproken dat manlief zou vertrekken zodra onze dochter klaar was op de peuterspeelzaal en zou ik die avond vertrekken en iemand een lift geven.
Kan je gelijk herinneringen ophalen en in de stemming komen. Minpuntje was wel dat ik halverwege de middag manlief aan de telefoon had omdat de kinderen huilden of ik alsjeblieft eerder kon komen.
Rond negen uur was ik er dan eindelijk en kon ik gelijk onze dochter opvangen. Die was weer wakker geworden. Bij deze weekenden mag een kampvuur niet ontbreken. Dus mocht ze gezellig even mee.
Dat kampvuur heeft toch wel heel erg veel indruk op haar gemaakt. Die nacht was het gelukkig lekker warm, jammer alleen dat onze dochter iedere anderhalf uur wakker werd.
De volgende ochtend werd ik enorm verkouden wakker en constateerde ik bij het aankleden een teek bij onze dochter. Gelukkig schoot er iemand anders ten hulp. Ik heb er al aardig wat verwijderd, maar om dat bij je eigen dochter te doen…
Zeker omdat hij nog erg klein was zag ik toch wel tegen op. Het lijkt er op alsof ze geluk heeft en het geen besmette teek was. Natuurlijk blijven we het toch de komende tijd controleren. Daarna hebben we nog een boswandeling gemaakt omdat we toch wel erg vroeg wakker waren.
Die ochtend was het lekker relaxed aandoen. Beetje ontbijten, kletsen en hangen. Waarna er aanstalten gemaakt werd om door middel van een wandel- of autotocht naar de locatie te vertrekken voor de opening.
Het begon voorzichtig wat te miezeren en volgens de telefoon was er twee uur regen voorspelt. Wij gingen dus voor de auto, in de hoop dat dat ook nog wat slaap voor de kinderen zou opleveren. Er kwam nog gezellig iemand bij ons in de auto zodat ik me tussen de kinderen in heb gewurmd.
Is toch wel een stuk krapper dan in de tijd dat ze nog in een maxi cosi zaten. Gelukkig paste het net (niet) en ging de gordel dicht. Konden we hem gelijk een beetje ‘bang’ maken aangezien zijn vrouw zwanger is. Het was best een leuke route van circa 50 km door de omgeving van Ommen waarbij we door plaatsen reden die we allemaal nog niet kenden.
Ruim een uur waren we onderweg tot we bij de eindbestemming kwamen. We hadden nog ruim de tijd dus gingen we ook nog voor deel 2, dit was duidelijk door iemand anders uitgezet maar ook goed te doen. Al moet ik eerlijk toegeven dat we op een gegeven moment met zijn drietjes op de achterbank sliepen.
We moesten zijn bij het bostheater, een mooie plek vlakbij een uitkijktoren. Hier stond de lunch klaar zodat we konden eten. En er lagen spelletjes en ballen voor de kinderen om te spelen. Alleen al die trappen vonden ze hoogst interessant. Ook onze zoon heeft er aardig wat stapjes gezet.
Na de officiële opening waarbij er een lint werd doorgebrand (in plaats van geknipt) en de vlaggen waren gehesen (scouting traditie) volgde er nog een groepsfoto en een bosspel.
Een soort van gigantisch Kolonisten van Catan, maar dan anders. Met leuke posten waar je spelletjes kon doen om grondstoffen te verdienen waarmee je materialen kon kopen zoals stukjes stof om je vlag een verdieping omhoog te hijsen.
Het doel was namelijk om je vlag zo snel mogelijk bovenin je uitkijktoren te hebben hangen. Manlief zat met onze zoon op de rug in team blauw en peuter en ik waren in het witte team beland. Het was erg leuk om samen met haar spelletjes te spelen.
Zo ging ze samen met vier andere kinderen touwtrekken tegen een volwassene uit een ander team, hebben we een bal overgegooid en master mind gespeeld. Ze vond het geweldig om zo in het bos spelletjes te doen en was trots als ze weer een grondstof naar de thuisbasis kon brengen. Het witte team is zelfs tweede geworden.
Het zonnetje was ondertussen flink gaan schijnen en middels een carpoolsysteem waarbij er een aantal auto’s heen en weer reden (was hooguit tien minuten als je het rechtstreeks aflegt) was iedereen zo terug. In het koffertje met speelgoed had ik ook een aantal zandvormpjes en schepjes gepakt. Thuis spelen ze er graag mee in de tuin wat mama niet zo leuk vind, en had verwacht dat er hier wel plekken zouden zijn waar ze zich konden uitleven.
Op het terrein waren inderdaad een aantal zanderige vlakken waar ze een aantal uur zoet zijn geweest. Toen het toch iets te lang ging duren hebben dochter en ik een wandeling gemaakt over het kampeerterrein waar op dat moment ook een larp bezig was van een paar honderd man.
Dat was toch wel erg interessant met al die elfjes, dwergen en andere fantasy figuren. Ze was ook totaal niet bang. Gelukkig maar, want over een maand is Castlefest natuurlijk weer.
We waren bijna terug op ons veld toen manlief belde dat het eten klaar was. Perfecte timing, konden we gelijk plaatsnemen in de rij.
Er stonden wraps op het menu, ideaal omdat je dan precies kan eten wat je zelf lekker vind en rekening houden met allergieën. Vooral de wraps met enkel kaas deed het erg goed bij onze dochter. Zoonlief had het na een paar hapjes gehad en hebben we in de buggy laten slapen.
Na het eten was er een kinderkampvuur waar het een stuk drukker was dan de avond ervoor. Toch heeft het wel wat om zo met een grote groep kinderen rond het kampvuur te zitten en samen te zingen. Er waren ook ijsjes dus dat was een groot succes.
Zoonlief was wakker geworden en mocht ook nog even bij het kampvuur kijken. Dat vond hij helemaal niet erg. Daarna toch een poging gedaan om hem weer in zijn eigen tentje te krijgen.
Die avond zou namelijk het grote raadsvuur plaatsvinden, het raadsvuur is eigenlijk een soort ledenvergadering, waarbij het officiële deel van het toetreden plaatsvindt. Als toetredend lid moet je voorgedragen worden door een oud lid. Als je iemand mag voordragen besef je eigenlijk hoe bijzonder zo’n traditie is.
Om lid te mogen worden van zo’n grote groep mensen die allemaal toch een zelfde stuk geschiedenis met zich meedragen. Peuter dochter wou natuurlijk helemaal niet slapen dus hadden we in de buggy meegenomen in de hoop dat ze tijdens de wandeling van een klein kwartiertje naar de grote kampvuurkuil in slaap zou vallen. Helaas tevergeefs.
Na het voordragen werd ze toch wel erg hangerig, was ondertussen ook al tien uur, tijd om weg te gaan en haar naar bed te brengen. Jammer dat je dan een deel moet missen, maar hoort er bij met zulke jonge kinderen.
Zelf voelde ik me ook niet al te lekker vanwege die fikse verkoudheid en onderbroken slaap. Gelukkig slaapt een stretcher al iets fijner dan een matje / luchtbed, maar toch haalt het het lang niet bij je eigen bed. Nadat zij op bed lag, en gelijk vertrok naar dromenland kroop ik mijn eigen bedje in.
Om vervolgens nog een uur te luisteren naar de verhalen die onze zoon aan het brabbelen was. Die was stiekem nog een klein feestje aan het vieren. Die nacht was echt een verschrikking, ik had het koud en kon gewoon niet slapen.
Meerdere malen braakneigingen en tochtjes over het koude veld met dauw op het gras naar het toilet moeten lopen is ook niet fijn voor de verkoudheid. Je moet er wat voor over hebben.
De volgende ochtend sliepen ze gelukkig iets langer uit en was het wederom rustig opstarten. Door het programmateam was ik gevraagd om de ‘aandacht’ te leiden. Een moment van bezinning voor de mensen met een religieuze achtergrond.
Gelukkig kreeg ik ondersteuning van iemand met een (bijna) afgeronde theologiestudie in plaats van die poging die ik zelf ooit heb gedaan.
Samen hadden we een programma met verschillende invalshoeken / opdrachten opgesteld dat aanleiding gaf tot een discussie of om ermee bezig te zijn. Voor jong en oud.
Vooral het gezamenlijk broodjes bakken deed het erg goed onder de kinderen en ook de ouderen konden zich uitleven in een discussie, het vastleggen van het gebed in foto’s en het maken van een elfje (gedicht).
Op het grote veld waren er voor de kinderen een flink aantal spelletjes klaargezet. Waaronder met water wat erg fijn was met dit warme weer. Tijd om de zwempakken aan te trekken.
Nat worden was een iets minder groot succes. Er waren ook stokjes met touwtjes om zelf grote bellen te maken. Dit is erg makkelijk om zelf te maken dus zien jullie binnenkort zeker terugkomen op de blog!
Na de lunch werd het programma iets aangepast zodat er nu tijd was om de tenten droog in te pakken aangezien er een regenbui onderweg was. Konden wij even kijken bij het eindgevecht van de larp.
Daarna was er nog een spel waar we niet actief aan mee hebben gedaan. Onze zoon lag eerder te slapen in de tent, dus hebben we op dat moment alles ingepakt en naar de auto gebracht.
Na het spel was het tijd voor de afsluiting. Dit gebeurt volgens de traditie met het zingen en dansen van de zevensprong. Wederom een bijzonder moment om dat met zo’n grote groep van jong en oud te doen.
Er waren ook nog traditionele koeken en een dankjewel. Daarna was het zo snel mogelijk afscheid nemen en in de auto stappen om naar huis te vertrekken. Gelukkig had ik een bijrijder, zodat toen ik halverwege toch van de vermoeidheid last kreeg zij het stuur over kon nemen.
Een flesje cola en de suiker rush van snoepjes hielpen me er weer bovenop. We reden haar straat nog niet in, toen dochterlief weer begon te spugen. Thuis kwam ik er ook achter wat ik was vergeten; de sleutels, dus enkeltje naar oma met telefoon dat ik de reserve sleutel nodig had en een ziek meisje op de achterbank had.
Bij oma stond het bad al klaar, was sowieso nodig na een weekend kamperen, en ging opa koken. Zodat toen we echt thuis waren ze gelijk naar bed konden. Mama nog even in bad kon liggen en ook naar bed ging voor een lange nachtrust in een zacht bedje.
Weekoverzichten
Meer weekoverzichten vind je hier.
Zoals ze zelf zegt is ze besmet met het reisvirus en eist ze het liefste de hele wereld over. Ook gaat ze graag op ontdekking in eigen land en probeert de vele uurtjes achter de laptop te compenseren met quality time doorbrengen met het gezin.Ze is altijd in voor een spontane actie.
- Knus kerstvakantieprogramma in Het Scheepvaartmuseum - 21 maart 2025
- Muziek in de Mix: in Beeld & Geluid voor een gezellige familiemiddag in de kerstvakantie - 20 maart 2025
- Afsluitdijk Wadden Center Bezoekerscentrum - 18 maart 2025
Leuk zo’n reünie. Maar wat een boel mensen zeg. Tweehonderd! Dat is een grote studentenvereniging. De foto’s vind ik prachtig. Lekker zo in de natuur.
Tweehonderd mensen op een vereniging die 95 jaar bestaat. Gemiddeld zijn er tussen de 30 en 45 leden. Eerder dus een vrij kleine vereniging.