Wintercamping Ardennen; weekendje weg met de camper in de sneeuw

Winter kamperen met kinderen, voor het eerst in een camper, in de Ardennen, in de winter met -10, in de sneeuw? Ach ja waarom niet? We waren ook al eens in de zomer naar camping Parc La Clusure geweest, dus waarom niet als wintercamping? Alleen als je het hebt gedaan weet je hoe of wat toch?

En zo kwam het dat we het laatste weekend van de kerstvakantie op pad gingen. Het was nog even spannend omdat we eerder die vakantie de waterpokken bij zoonlief hadden ontdekt. Hier leek hij de laatste dagen echter nauwelijks last meer van te hebben en frisse lucht kan dan erg fijn zijn. 

Kamperen met een camper

De avond van tevoren hebben we ingepakt. Het voordeel van een korte vakantie is dat je niet heel veel mee hoeft te nemen. Denk je. Tot je dit meeneemt en ook dat en vooruit ook nog zo en voor je het weet is de hele achterbak gevuld. En als je dan de laatste boodschappen doet en kinderskibroeken ziet liggen en bedenkt dat dat ook nog wel praktisch is etc. Maar dan, vijf minuten na eerste richtlijn en nog ruim voor de verwachtte vertrektijd rijd je vanaf huis weg. Op naar het avontuur.

Via Camptoo was er een camper voor ons geregeld die geschikt is voor onze bestemming, reisperiode en reisgezelschap. Het is een soort van Airbnborganisatie maar dan met huisjes op wielen zoals campers en caravans. Met de eigenaar van de camper had ik de afgelopen week al een paar keer contact gehad om afspraken te maken rondom het ophalen en nog wat praktische dingen zoals de autostoelen etc. Er waren wel driepuntsgordels aanwezig maar geen isofix dus hebben we die tijdelijk geruild voor een oude autostoel en zitverhoger.

Veiligheid voor alles tenslotte. Maar ook wat je nu eigenlijk mee moet nemen. We werden zeer hartelijk ontvangen door Petra en haar man, we kregen een kop koffie en uitleg over hoe de camper werkt. Er komt tenslotte toch een hoop bij kijken van hoe werkt de sleutel tot en met hoe leeg je het chemisch toilet. Daarna werden de spullen overgeladen en was het tijd om te vertrekken.

De heenreis

Onze eindbestemming was volgens Google Maps 3 uur rijden. Achteraf deden we daar ruim het dubbele over. Dat kwam niet alleen doordat manlief na vijf minuten al bedacht dat hij zijn gewone bril nog in de auto had liggen en we terug moesten. Reizen met een camper is gewoon heel anders dan je bent gewend.

Wind, langer stoppen, benen uitstrekken, niet spelen op de grond, stukje Luik van snelweg af en door de stad, maar goed die afstand want zodra we grens overgingen werd het genieten en begon het vakantiegevoel met onder andere het schitterende stuk langs de Maas en de besneeuwde heuvels van de Ardennen. Met een schitterende zonsondergang die de lucht roze kleurde.

Wintercamping in de sneeuw

Op de camping bleek maar weer eens dat je soms voorzichtig moet zijn met wat je wenst. Sneeuw lag er en in ruime mate ook. Maar met een camper waarbij het gewicht aan de achterkant bevindt kan het een flinke uitdaging zijn om een heuvel te beklimmen. Zeker als het glad is vanwege aangevroren sneeuw. De weg naar de camperplaatsen bleek helaas niet haalbaar dus mochten we op een caravanplaats plaatsnemen. Deze was tegenover de speeltuin wat natuurlijk ook erg fijn is.

Terwijl manlief alles aansloot ging ik aan de slag om te koken. Het was ondertussen alweer etenstijd. Zoals altijd in een nieuwe keuken is het even zoeken. Maar al snel bleek deze camper zeer volledig ingericht te zijn. Dat is ook wel het voordeel als je een camper leent van een individu en niet van een reisorganisatie waarbij het minimale aanwezig is.

Voor de zekerheid had ik een makkelijke maaltijd met groenten, pasta en gehaktballen meegenomen maar het koken ging beter dan ik normaal gewend bent bij het kamperen. Al snel zaten we dan ook rondom de tafel.

Sneeuwpret

Als je dan toch in de sneeuw bent wil je natuurlijk ook zo snel mogelijk naar buiten. Na het eten was het dik aankleden, al weigerde zoonlief zijn skibroek aan te trekken en gingen we op pad. We namen een lampje mee zodat we in het donker over de camping een rondje konden lopen. Zo in het donker zijn andere dingen interessant dan overdag, zoals het volgen van voetsporen en sporen van honden.

Na zo’n lange reis en even lekker buiten te zijn geweest hoopten we dat de kinderen snel in slaap zouden vallen. Zij kregen het bovenste bed dat je met een valscherm en gordijn kan afsluiten. Natuurlijk werd het al snel een feestje boven dus ben ik er even tussenin gaan liggen, terwijl manlief aan de slag ging met de afwas.

Dat lag verbazingwekkend goed, ook qua ruimte naast elkaar was dat zeer goed te doen. De tweede nacht werd er gespookt halverwege de nacht en heb ik de rest van de nacht tussen ze in geslapen. In de hoogte was het ook ruimer dan het lijkt. Zonder kinderen zou ik hier prima zelf kunnen liggen.

Vakantiegevoel

De camper was uitgerust met een tv, dvd-speler en schotel zodat we in de ochtend lekker vanuit het bed naar Nederlandse zenders konden kijken en genieten van de laatste dagen vakantie. Na wat gegeten en gedronken te hebben was het zonnetje gaan schijnen en wilden we graag een wandeling maken door de omgeving.

In ieder geval een stukje de heuvel op richting het dorpje om daar boodschappen te doen / te kijken bij het restaurant voor die avond. Het was echter vrij koud en de kinderen vonden het prima op de camping en vermaakten zich weer met het zoeken naar sporen, het ontcijferen van cijfers en het zoeken naar dennenappels, maar zodra we door de poort waren begonnen ze te protesteren.

Even opwarmen

Tijd dus om terug te gaan naar de camper en op te warmen. Ik had daarvoor verschillende dingen meegenomen waaronder knakworsten. Een broodje met warme worst gaat er natuurlijk altijd wel in. Daarna werd er even gespeeld en gingen we toch een tweede poging doen om naar het dorpje te lopen.

Het was misschien hooguit tien minuten lopen maar met twee kinderen deden we daar toch wel wat langer over. Bij het restaurant dronken we een kop warme chocolademelk met slagroom. Zoonlief had ondertussen weer meer last gekregen van de waterpokken en was het duidelijk zat. We bleven daarom niet eten zoals we eerst van plan waren maar gingen terug.

Omdat het zo glad was leek het ons geen goed plan om met de camper op pad te gaan. Dat was anders natuurlijk veel praktischer geweest. In de omgeving was er onder andere een heel interessant avonturenpark en een chocolademuseum, kan je genieten van de bossen en waren er meerdere pistes. De volgende dag bij vertrek bleek dat dat een goede beslissing was geweest.

In de camper

De rest van de middag hebben we min of meer doorgebracht in de camper. Het lijkt niet groot maar kinderen zijn inventief en ze hebben zich dan ook prima vermaakt. Onder de tafel hadden ze hun eigen hutje waar ze hebben gepuzzeld, aan tafel gekleurd, boekjes gelezen en ook filmpjes gekeken.

Laten we een sneeuwpop maken

De vorige avond had ik ze echter beloofd dat we een sneeuwpop zouden maken. En belofte maakt schuld. Dus terwijl zoonlief heerlijk aan het spelen was ging ik met dochterlief naar buiten om een sneeuwpop te maken. Helaas was dit geen plaksneeuw en kon je zelfs geen sneeuwballen maken omdat het niet bleef plakken.

Met behulp van een pollepel hebben we daarom maar een poging gedaan om een flinke berg sneeuw op elkaar te schrapen en dit aan te kleden als sneeuwpop. Compleet met denneappel als neus, blaadjes voor de ogen en knopen, takken als armen en een handdoek als shawl. Missie geslaagd!

Vriendjes maken

Als je op vakantie bent en gaat kamperen maak je al snel contact met andere kinderen en maak je snel vriendjes. Doordat er meer gezinnen waren zagen we al snel een paar kinderen net iets ouder dan onze dochter naar de speeltuin en met een slede naar een weiland lopen. Vlak daarvoor had ze gevraagd of ze ook sleetje mocht rijden maar hadden we die niet meegenomen omdat we niet echt sneeuw hadden verwacht.

Tijd dus om nieuwe vriendjes te maken. Al was dat voor mama wel even lastig om je kind zo alleen buiten te laten. Niet dat het gevaarlijk was ofzo, zomaar weglopen ging niet. En vanuit de ramen keek ik toch regelmatig even naar buiten. Maar toch, het idee alleen al…

Patat in de pan

In het laagseizoen was de supermarkt en restaurant van de camping gesloten, logisch. Maar er stond wel dat je patat en snacks bij de bar kon afhalen. Dit bleek niet zo te zijn dus ging manlief op pad om patat te halen waar we die middag wat hebben gedronken. Zonder kinderen ging dat een stuk sneller.

We hadden al even geïnformeerd en er was gezegd dat dat mogelijk was maar je dan zelf iets mee moest nemen om het in te dragen. Dus vertrok manlief met een tas en pan voor de patatjes. Een beeld wat mij doet denken aan Lambik uit Suske en Wiske.

Blijkbaar was dat een misverstand, want ze hadden wel verpakkingsmateriaal. De patatjes gingen er heel heet in want toen ze op tafel stonden was het nog flink warm. Na het eten keken we nog even een filmpje en was het toch echt weer bedtijd. Dit keer deden ze iets langer over het inslapen. Maar al snel waren ze allebei naar dromenland vertrokken en konden we ook hier in de camper naar The Voice kijken. Terwijl ik alvast aan de slag ging om een opzetje te maken voor de blogs.

Het sneeuwt!

De volgende ochtend werden we wakker met winters weer. Nu is sneeuw natuurlijk hartstikke leuk, maar minder als het wordt afgewisseld met een ijzige regen die er voor zorgde dat overal weer een vers laagje lag en het flink koud was. Nog even naar buiten leek ons daarom niet zo’n heel goed idee, de gevoelstemperatuur was -9. Dat zijn temperaturen die je niet snel meemaakt. De vorige avond hadden we al zoveel mogelijk weer ingepakt zodat we na het ontbijt en opbreken konden vertrekken.

Dat vertrek ging trouwens niet zo heel erg makkelijk. Toen we weg gingen rijden bleek het voorste wiel te spinnen en moesten we eerst wat sneeuw weghalen en duwde ik aan de voorkant om zo weer grip te krijgen. Op de weg gleden we echter naar achteren, half ook van de weg en dus de heuvel af (het nadeel van een terrassencamping) en hebben we bij de receptie om hulp moeten vragen. We bleken echter niet de enige te zijn dus kwam er al snel een man met een jeep en kabels om ons op weg te helpen.

Bij poging drie kwam er daadwerkelijk beweging in en was hij zo vriendelijk om ons ook even naar de provinciale weg te slepen. Dit is enkel de straat uit van de camping, maar met twee heel gladde stukken en dus verse sneeuw. Met dat aanbod waren we dan ook erg blij. Op die weg was er gestrooid en konden we dus rustig van onze reis genieten.

Code Oranje

Op de Nederlandse wegen was het echter een chaos. Op het nieuws hadden we al gehoord dat er meer dan 200 ongelukken waren gebeurd. In België hadden ze er nog weinig last van, maar zodra we de grens over waren zagen we het ene ongeluk na het andere. Hebben we een stukje van de busbaan moeten nemen omdat er twee vrachtwagens en een personenauto waren gebotst en zagen we meerdere auto’s ondersteboven of tegen de rijrichting instaan.

Hele stukken was de adviessnelheid ook 50 km per uur. Hierdoor deden we ook op de terugweg langer dan de aangegeven drie uur over de reis. Niet dat ons dat uitmaakte; liever langzamer maar veilig thuis. We hebben onderweg ook regelmatig even gestopt zodat de kinderen even buiten of binnen de benen konden strekken.

Later (in onze eigen auto) hoorden we dat de A2 en A73 zelfs afgesloten waren voor het verkeer. Precies die wegen die wij hadden genomen. Al snel vielen ze ook in slaap zodat we ze thuis maar meteen naar bed hebben getild. Het is toch een behoorlijk avontuur geweest!

Meer informatie over de camper vind je hier.
Meer informatie over de camping vind je hier.